>niet oneindig zijn. wat zou moeten betekenen dat er iets is daarbuiten wat niets is

Waarom? Zo goed als alles van het huidige heelal in 1 punt geconcentreerd zou zijn moeilijk voorstelbaar is, zo is "(on)eindig groot heelal" dat ook. En in onze 3-dimensionale voorstelling ook wat moeilijk. Maar zoals het oppervlak van een bal (2D) een eindig oppervlak is maar nergens een rand of "einde" heeft, zo kan het huidige heelal ook prima eindig groot zijn maar randloos.

De suggestie dat een eindig iets in iets anders moet zitten lost feitelijk niks op: dat lijkt op een Russische set matroesjka poppen zonder einde.

"Niets" is "niets". Ik heb daar geen voorstelling bij. En omdat er niets is heeft het geen energie, geen temperatuur, geen impuls, geen kleur (wit is geen kleur, infra-rood en gamma ook niet, zwart is het totale gebrek aan licht van welke soort ook, een gat, een void, "niets"), geen ...  Gewoon "niets". Maar eindeloos onderwerp voor eindeloze filosofische debatten zoals je (volgens de bekende Hitch Hiker's Guide to the Galaxy) ook eindeloos over "the answer to the ultimate question" (zijnde "42") kan praten.

"Niets" is klaarblijkelijk een moeilijk concept. Het getal nul (0) werd meen ik ook pas lang na de introductie van de natuurlijke getallen 1,2,3... geintroduceerd. Niet onlogisch: veel mensen hebben 0 schapen. Maar waar laat je die? (https://www.history.com/news/who-invented-the-zero)

PS: doe eens iets aan je grammatica! En zinnen beginnen met Hoofdletters.

Maar als de radius van onze universum begon op 0, kan het niet opeens zo zijn dat ons universum oneindig is, en als we kijken naar de infarood zien we dat er delen zijn van ons universum die groter worden, en als iets oneindig is, kan het toch niet groter worden, want het is al oneindig groot. Als het klopt wat Theo zegt dan zouden de experimenten met infrarood dus niet meer kloppen. (Wat natuurlijk kan, het zijn maar theorieën)

ps. Dit is een website voor natuurkunde, niet voor grammatica;)

Niemand zegt dat het heelal oneindig is - dat is niet te bewijzen omdat signalen dan nog oneindig lang op weg zijn naar ons. Daar doen infraroodmetingen (lichtsnelheid) niets aan af. Het kan wel randloos zijn zonder oneindig (maar dat "zien" we niet in 3 dimensies, daar is minimaal een 4e voor nodig net zoals je als 2D persoon op een baloppervlak geen rand van de bal kan zien).

Nul is nul, oneindig oneindig, niets niets. Allemaal singulariteiten die intuïtief moeilijk voorstelbaar zijn maar daarom in de theorie nog steeds mogelijk.

ps

Natuurkunde is ook geholpen door je duidelijk uit te drukken en niet onnodig de aandacht af te leiden door veelvuldige taalfouten. Kennis van het Nederlands beperkt zich niet tot de lessen Nederlands (zoals alles wat je sinds geboorte leert, overal erbijhoort: lopen, praten, nadenken, wiskundige vaardigheden enz)

> Maar zoals het oppervlak van een bal (2D) een eindig oppervlak is maar nergens een rand of "einde" heeft, zo kan het huidige heelal ook prima eindig groot zijn maar randloos.

maar de aarde is toch ook rond, als je bij de noordpool begint en je loopt een heel rondje om de aarde, dan kom je uiteindelijk uit bij de pool, waar je begon. Zo snap ik niet wat je bedoelt met oneindig.

en als het helal oneindig was geweest, zou de oerknal theorie dus gewoon fout zijn. (wat natuurlijk kan, het is maar een theorie) Het kan namelijk niet zo zijn dat iets bij eeb radius van nul begind en dan opeens oneindig is. en ook al is er geen niets daarbuiten, dan zou er wel niets zijn toen het universum begon. (als je gelooft in de oerknal) voor de oerknal gebeurde was het enige wat er was een radius van 0, en dus niets. En zo kom ik weer op mijn vraag: hoe ziet (of zag) het niets eruit?

PS. ik ben maar 13 en ik ben echt heel slecht in taal.

Dan zou ik daar wat meer aandacht aan proberen te geven! Het leidt onnodig af van je verder best wel slimme overwegingen.

zal ik doen hoor:)

>maar de aarde is toch ook rond, als je bij de noordpool begint en je loopt een heel rondje om de aarde, dan kom je uiteindelijk uit bij de pool, waar je begon. Zo snap ik niet wat je bedoelt met oneindig.

Als jij een "plat" wezen bent dat op het oppervlak van de (aard)bol leeft, dan ken je alleen "links"/"rechts" maar geen "omhoog". Die 3e dimensie mis je. Je kunt dan over het boloppervlak bewegen (glijden zou een 3D-capabele mens denken) en waar je ook heen gaat: uiteindelijk kom je weer op je uitgangspunt terug. Er is geen rand, maar de wereld is in 2D ook niet oneindig. Maar wel eindig zonder rand.

De belevenis van een gebeurtenis wordt heel anders in 2D dan in 3D ervaren. Bekijk het elkaar doorkruisen van twee bollen: in 3D een heel andere ervaring dan in 2D: eerst verschijnt een mysterieuze punt die een eerst steeds grotere, dan weer kleinere cirkel vormt, dan weer als punt eindigt en verdwijnt. De 2D persoon "ziet" alleen de raakpunten en snijlijnen van de 3D vorm met zijn 2D levensvlak . En kan zich van die 3D voorwerpen geen voorstelling maken.

Zo kunnen wij als 3D persoon geen goede voorstelling maken van iets in 4D of hoger. Ook voor ons kunnen zaken in 3D eindeloos zijn (geen rand) zonder oneindig te zijn. Voor ons kan het heelal eindig groot zijn maar zonder rand: eindeloos maar niet oneindig.

Beste Lucas,

Positief om te zien dat je je eigen al met zulke fundamentele vragen bezig houdt. 

Niets of oneindig zijn zoals Theo zegt, begrippen die zich op de rand van filosofie en wetenschap bevinden.

In de quantummechanica is het volgens mij ontdekt dat zodra ze niets proberen te bewerkstelligen, er spontaan deeltjes onstaan. Dus 'niets' zou niet bestaan.

Misschien dat dat wel interessant voor je isom uit te zoeken. Ook het casimireffect waarbij er tussen 2 stalen platen in een vacuüm een aantrekkingskracht optreedt zodra ze elkaar dicht genoeg naderen. 

Het voorbeeld van oneindig maar toch begrensd is eigenlijk niet zo onlogisch. 

Maar ga vooral door om een eigen bevredigend antwoord te zoeken. 

Nieuwe kennis komt altijd van denkers, niet van volgers!

Succes en groet Gobel 

Ps: weet zeker dat Theo zijn opmerking niet bedoeld is als kritiek. Zie het als goed bedoeld "en nuttig" advies 

>In de quantummechanica is het volgens mij ontdekt dat zodra ze niets proberen te bewerkstelligen, er spontaan deeltjes onstaan. Dus 'niets' zou niet bestaan.

Hier speelt een ervaring in quantum mechanica een rol, bekend als "onzekerheidsrelatie (van Heisenberg)". Dit stelt feitelijk dat het onmogelijk is van een object de precieze plaats en snelheid te kennen of diens energienauwkeurigheid en tijdsinterval daarbinnen. Hoe nauwkeuriger de positie bepaald wordt, hoe onnauwkeuriger de snelheid (impuls p = mv) is of hoe groter de onzekerheid in energie, hoe kleiner het tijdsinterval waarin dat kan gebeuren. Het product van de onzekerheid in een snelheids-/plaats-/energie-/tijds-bepaling wordt gegeven door:

 of    met (h = constante van Planck, 6,6•10^-34 Js. i.p.v.  h/2π kom je ook vaak ħ tegen ("ha-streep") )

Toename van de onzekerheid in de ene factor maakt de onzekerheid in de andere mogelijk kleiner. Maar beide onzekerheden vermenigvuldigd zijn altijd groter dan h/(2π)² .

Zolang het product < h/(2π)² blijft is het niet meetbaar en weten we niet wat er gebeurt.

De tweede vorm van de vergelijking (ΔEΔt) is ook de basis van het "tunneleffect": het tekort aan energie om uit een potentiaalput te komen, kan met ΔE worden verhoogd gedurende een  interval kleiner dan Δt (product  ) om zo wel genoeg energie te hebben om uit de put te komen - als had je door diens wand getunneld in minder dan Δt tijd (dat deed je niet, je sprong eruit)

Daarmee wordt gedurende korte tijd de wet op behoud van energie geschonden (maar dat kan niet worden gemeten) .

In allerlei kerndeeltjesreacties (weergegeven in Feynman diagrammen) wordt binnen een kort interval Δt "uit het niets" een hoeveelheid energie ΔE  "gemaakt" om virtuele deeltjes te creëren, zolang die binnen Δt ook weer annihileren tot energie zodat de wet van energiebehoud behouden blijft buiten het korte interval Δt. De deeltjes zijn virtueel omdat ze ontstaan (en vergaan) binnen een interval Δt waarbinnen we niks kunnen meten: of ze echt bestaan of een boekhoudtruc zijn om zaken te "verklaren" zullen we nooit weten. Daar kun je zo je gedachten bij hebben maar quantum mechanica is niet erg intuitief of logica-van-de-koude-grond.

Maar als je accepteert dat er een onzekerheid in metingen is, dan kunnen heel kort energie of deeltjes "uit het niets" ontstaan en weer verdwijnen. Daarmee is "niets" op iets grotere tijdsschaal nog steeds "niets".  Maar inderdaad - dit schuurt tegen filosofie aan en bij natuurkunde kom je dan bij het "vakgebied"  filosofie van de natuurkunde.

Een wat andere insteek voor dit probleem: je stelt dat er buiten het 'iets' oneindig veel 'niets' moet zijn. Alsof je aan tafel zit, een glas water op tafel zet, en waarneemt dat enkel in het glas water zit, en de rest van de tafel waterloos is. Het water is iets, het waterloze deel niets. En de tafel heeft uiteindelijk een omvang en dus een grens. 

Wat je hierin doet, is jezelf als observator buiten het systeem plaatsen. Waarbij je er van uit gaat dat jouw manier van waarnemen valide is voor het geheel van tafel, water en glas. Ofwel, de natuurwetten die je kent gelden voor het geheel. 

Hierin doe je dus ook de aanname dat dezelfde natuurwetten gelden voor iets en niets. Maar wat nu als 'niets' een veel volstrekter begrip is van niets, als een toestand waarin zelfs de fundamentele natuurwetten niet bestaan. 

Wat nu als begrippen als licht, afstand, tijd en energie zelf onderdeel van het 'iets' zijn, maar daarmee afwezig zijn in het 'niets'? Hoe kijk je dan aan tegen de vraag om vanuit het kader van 'iets', het 'niets' te omschrijven in eigenschappen als omvang of gedrag van licht? De vraag is dan eigenlijk niet meer relevant geworden. 

Terug naar de tafel met het glas water. Stel je bent een waterwezen en het water zelf zijn de fundamentele wetten. Je kan de vraag beantwoorden wat de temperatuur van het water in het glas is. Maar je kan de vraag niet beantwoorden wat de temperatuur van het water buiten het glas is. De vraag is niet relevant. Er is geen water. 

Net als dat je in ons universum de vraag kunt beantwoorden hoe oud het universum is, of hoe groot. Maar je kan de vraag niet beantwoorden voor het deel buiten het universum. Ook hier is de vraag niet relevant. Er is geen tijd of omvang. 

Als we allemaal geloven in de Bigbang theorie geloven we dus ook dat het universum niet oneindig groot is, maar is begonnen als een punt van oneindige dichtheid, vervolgens in een grote klap van energie is ons universum ontstaan. Op het zelfde moment is tijd en ruimte ontstaan. Maar voor de Bigbang moest er dus iets zijn geweest zonder energie, materie, ruimte en tijd. Dat zou dus het niets zijn. En ik denk persoonlijk dat dat niets dus oneindig moest zijn geweest, en dat nu dus ook nog steeds is. Het universum breid zich imers uit en moet een ruimte hebben om zich te kunnen uitbreiden, maar dan heb je wel weer het probleem dat het niets geen ruimte heeft, en geen tijd, zo zou het universum zich er niet in kunnen uitbreiden. Ik denk dat ik er wat meer (out of the box) over moet nadenken, maar erg bedankt voor jullie reacties. groet, Lukas

Natuurkundig kunnen we (nog steeds)  niet "out of the box" (box=heelal) kijken en alle ideeën over voor de Big Bang zijn dan ook filosofisch van aard. Wel heel fascinerend onderwerp.

Wel heel fascinerend onderwerp.

Ben ik het helemaal met je eens.

Inderdaad is het erg lastig om uit de box te denken, maar zoals Einstein al zei: met theorie kom je van A naar B, maar met fantasie kom je oneinig verder.