Ook weer zo'n vraag waarop geen antwoord is. Je zou verwachten alles half/half. En misschien is dat ook wel zo maar niet homogeen verdeeld (dus "ergens" is een stuk anti-materie overheersend heelal - dat wel gescheiden moet blijven van "onze" materie wereld om niet uiteindelijk geheel te annihileren). Er zijn allerlei theorieen (maar ook niet meer dan dat) hoe bij het ontstaan (wellicht de Big Bang) er toch een minuscuul overschot aan materie kan zijn ontstaan. 

Annihileren is trouwens (anti)materie omzetten in energie volgens E = mc² maar uit die energie kan ook weer (anti)materie geschapen worden als er genoeg energie voor mogelijke kerndeeltjes is. Bij een elektron/positron die vrijwel stil staan is dat er niet: resultaat 2 gamma fotonen (voor behoud van impuls). Maar als die elektronen met vrijwel lichtsnelheid op elkaar stormen is er ineens E_kin + E_rust en die is zo groot dat niet per se fotonen maar twee kerndeeltjes (bestaande uit gewone en anti-quarks) kunnen worden gemaakt.

Als voorbeeld zie de Powerpoint afbeelding onder uit een ooit door mij gegeven kerndeeltjescursus. (of https://particleadventure.org/)

waarom toch, zijn de meest intresante vragen de vragen die nog niet zijn opgelost!

Omdat wetenschap niet alles weet en allerlei "simpele" zaken die we wel weten ook ooit vroeger een volslagen raadsel waren en veel moeite kostten om op te lossen. Wat we nu als vanzelfsprekend vinden, was 100 jaar geleden dat helemaal niet.  Dus ja, wetenschap komt steeds met nieuwe vragen en het antwoord vinden we pas na veel onderzoek of helemaal nooit....

In 1800 dachten we dat de zon brandde omdat het hout verbrandde (waar komt dat vandaan, waar is de zuurstof?) - maar paste wel in het Bijbelse beeld van een korte geschiedenis. Toen kwam thermodynamica en energie vrij uit langzaam krimpen. Mme Curie ontdekte radioactiviteit - dat kon de zon ook wel eens als energiebron hebben. Na Bohr kwam de kernfusie en dat is momenteel de basis van energie-productie. En past met een hoop andere zaken. We denken nu de reden wel gevonden te hebben, tot wellicht een "smart-ass" ons anders laat zien. 

Een beetje duiken in de geschiedenis van de natuurwetenschappen laat je zien hoe lang we deden over sommige verschijnselen. En hoe vaak een verkeerde afslag genomen is (warmte en energie zijn nu "een eitje" en hetzelfde - nog niet zo lang geleden dacht men aan (ph/f)logiston als warmte-medium). En radio is nog steeds in de ether hoewel we nu (denken te) weten dat elektromagnetische straling dat hele medium niet nodig heeft. 

Dus... leef je uit, experimenteer en help de wetenschap vooruit!

Stel dat alles bekend zou zijn. Geen wetenschap meer nodig, geen experimenten, scheelt klauwen met geld voor wie wil bezuinigen. Maar wat gaan we dan doen? Simpel vegeteren? Of is er toch nog iets als een zondvloed na jou door jouw impact op systemen. Die je kende, want alles is bekend qua onderlinge beïnvloeding...?

 's Nachts in bed lig ik vaak wakker. Dan denk ik bij mezelf: ¨wat als alle theorieën die we door de eeuwen heen hebben bedacht, allemaal gewoon fout zijn. Dan zouden we helemaal opnieuw moeten beginnen. Maar zou dat nou een probleem zijn?¨ denk ik bij mezelf. Dat is nou wat de wetenschap zo leuk maakt. Die eeuwige zoektocht naar kennis is nog lang niet voorbij. er is nog zo ongelofelijk veel om nog te ontdekken in onze universum. Dat is (volgens mij) ook wel de reden dat we zo veel wetenschappers hebben op onze aarde: omdat de mens altijd nieuwschierig is geweest en dat ook altijd zal blijven.