Hoe lichter de ster, des te eerder is het door zijn H-voorraad in de kern heen maar kan de gravitatiecontractie onvoldoende energie vrijmaken voor de volgende stappen van fusie. He-verbranding lukt nog wel, daarboven nauwelijks. Als He in een schil fuseert worden buitenlagen weggeblazen: planetaire nevel met witte dwerg ster.
Rode superreuzen hebben veel meer massa en kunnen ook de volgende fusiestappen makkelijker maken (die steeds korter duren) en stoten ook veel H-rijke buitenlagen af. Fusie in de kern kan in theorie doorgaan tot Fe. Daarna volgt een supernova explosie waarin nog elementen zwaarder dan Fe worden gevormd. De ster wordt uiteindelijk neutronenster of (de zwaarsten) zwart gat
Gezien de beperkte massa en fusie-mogelijkheden zal een rode reus geen rode superreus kunnen worden en een rode superreus heeft een zwaardere elementenkern dan een rode reus. Ze kunnen niet in elkaar muteren.
De levensloop door het HRD (ZAMS=hoofdreeks) voor verschillende massa's van sterren. Er is geen "crossover" tussen de types van verschillende massa. (uit: "Stellar Evolution and Nucleosynthesis")

