Dag Gert,

Voor de meeste combinaties van stoffen die contact met elkaar maken heb jij gelijk. De meeste combinaties van stoffen gedragen zich (nagenoeg, ongeveer) volgens de theorie.

Alleen, rubber is een beetje bijzonder stofje. Rubber kan met al die losse uitsteeksels aan zijn polymeerketens veel en vrij sterke vanderwaalskrachten uitoefenen als het ergens tegenaan zit.
Je zou dus bij het sommetje met rubber nog een soort van "plak"coëfficiënt erbij kunnen bedenken. 

Daarom ook mag je met een echte zomerband niet in de winter rijden: zomerbandrubber wordt bij lage temperaturen vrij hard en "plakt" dan niet goed genoeg. 

Waarom rijden we dan niet allemaal op zachte, plakkerige banden? Want, in de formule-1 races doen ze dat wel, voor de start warmen ze die zelfs alvast op zodat ze gelijk warmer en dus "plakkeriger" zijn. 
Praktisch probleem: die F1- wagens maken om de zoveel kilometer een pitstop met een bandenwissel. De gewone automobilist wordt niet blij als die elke paar honderd kilometer nieuwe banden moet kopen. Het milieu zou intussen ook een enorme bende zijn (dat is het eigenlijk al zonder nog eens een paar honderd keer zoveel rubberafval als we nu al hebben) 

Dus ja, dankzij die plakfactor geeft een bredere rubberband (dus meer contactoppervlak) meer grip voor dezelfde normaalkracht. Hoeveel meer hangt af van de soort rubber. 

"In theorie is er geen verschil tussen theorie en praktijk. In de praktijk wel"

Groet, Jan

Duidelijk. Dat brengt mij eigenlijk gelijk op de volgende vraag:
Hoewel het heel logisch lijkt...
Wat is de reden dat (kogel) lagers zorgen voor minder wrijving tussen 2 bewegende delen?
Het contactoppervlak tussen de delen wordt door de kogeltjes kleiner, maar het gewicht per oppervlakte weer groter?
Dus er is iets anders wat er voor moet zorgen dat er minder wrijving is?

Dag Gert,

Wat je nu aankaart is feitelijk het verschil in tegenwerking tussen een rollend wiel en een slippend wiel. 

Ook draaiende wielen (kogeltjes) ondervinden energie"verlies" doordat ze vervormen. Dat voelen we dan als een tegenwerking en noemen we rolwrijving. Minder vervorming (stalen treinwielen op stalen rails) betekent een kleine rolwriiving. Veel vervormen (rollende zachte rubberbanden op asfalt, of rollende harde banden op zand) geeft een veel grotere rolwrijving. 

Maar twee oppervlakken langs elkaar laten schuiven (bijvoorbeeld een band schuivend/slippend over asfalt) geeft een veel grotere wrijvingskracht. 

Wil je twee oppervlakken zo weerstandsarm mogelijk langs elkaar laten wrijven dan moet je zorgen voor gladde harde oppervlakken EN smering: een laagje lucht (denk aan airhockey) of een laagje vloeistof, in de praktijk meestal een olie. 

Beantwoordt dit je vraag?

Groet, Jan

Helemaal.

Bedankt!