Dag Christophe,

Ja, dat zou kunnen, en nee, dat moeten we niet gaan doen. 
Waarom niet?

Nou, raketlanceringen lopen eens in elke zoveel keren wel eens mis, en dan heb je pas ècht een probleem, want dan vliegt er een grote hoeveelheid fijn verdeeld hoogradioactief materiaal in de atmosfeer rond. Chernobyl in het kwadraat, of erger. Dat was nou net niet de bedoeling.

Groet, Jan

Jans argument is denk ik het belangrijkst - er gaat te vaak iets mis om iets waarbij je absoluut 0% problemen wilt. Maar ook daarna zijn er nog te veel "what if" situaties. Eentje is dat de raket de zon niet zal halen: smelt vlak bij de zon. Wat gebeurt met het afval? Stort dat toch op de zon? Wordt het deel van een zonnewind (en krijgen we het deels weer terug?) Hoe verloopt de "verbranding" op de zon? Bij-effecten? 
Je suggestie is niet gek om de zon als absolute vuilnisbak te gebruiken, maar er zijn momenteel te veel onbekende factoren die het nu geen haalbare oplossing maken.

In onze marktgestuurde wereld wordt het kostenaspect, denk ik, nog veel belangrijker gevonden. Dit is helaas cynisch bedoeld, maar denk niet onwaar. We hebben verscheidene satellieten gelanceerd die voor de energievoorziening plutonium aan boord hadden. Dus daar heeft het gevaaraspect geen rol gespeeld. 

De warmte die bij het verval van plutonium vrijkomt werd gebruikt om via het Seebeckeffect een electrische spanning op te wekken. Dit zijn de radio-isotoop thermo-electrische generatoren, of RTGs.

De kosten om enkele duizenden kilogrammen afval het heelal in te sturen zijn astronomisch. 

 Het gaat daarbij ook om verwaarloosbare hoeveelheden van dat spul denk ik. Enkele grammen? 

Groet, jan

Dat kan wel oplopen tot een kilogram of vijf plutonium. Dat is wel veel plutonium als dat vrij zou komen.

Ik lees net (https://nuke.fas.org/space/gphs.pdf) dat er jaren geleden een standaard bron is ontworpen. Daar zit 8,1 kg Pu-238 in. Deze is voor verschillende missies naar ver in het zonnestelsel gebruikt.

Apollo 13 had in de LM een kleine RTG generator aan boord. Deze ligt  nu op de bodem van een oceaan. Stevig verpakt weliswaar, maar hoe lang dat goed blijft is onzeker.

Dag Jan,
Voor gegevens over zo'n sonde met Pu-238 als energiebron: zie bij voorbeeld het centraal examen vwo 1999, tijdvak 2, opgave 5, 'Cassini'.
https://nvon.nl/examen/examen-1999-2-vwo-natuurkunde
Groet, Jaap

Nah, dat had ik dus héél zwaar onderschat, factortje duizend. 

Dank, Jan

Ze kunnen het radioactief afval meegeven met de raketjes van Elon Musk...

Is maar een grap. 😉