Dag Lotte,
Bij alfastraling en bètastraling spreken we van een dracht: de dikte van het materiaal waarbinnen alle alfa's of bèta's worden geabsorbeerd. Dat kan: ook het laatste alfadeeltje of bètadeeltje wordt in voldoende dik materiaal geabsorbeerd. De intensiteit van de doorgelaten straling is vanaf die dikte (dracht) nul.
Kun je een foto plaatsen van zo'n diagram waarin de intensiteitsgrafiek van alfastraling of bètastraling horizontaal bij 100% is, totdat de grafiek opeens stopt?

Hoe dikker het materiaal, hoe kleiner het deel van de opvallende gammastraling of röntgenstraling dat door het materiaal dringt. Theoretisch komt toch nog een deel er doorheen. Daarom spreken we bij gammastraling en röntgenstraling niet van een dracht. Wel van een halveringsdikte. De intensiteitsgrafiek van de doorgelaten straling is inderdaad een dalende kromme, die in theorie nooit de horizontale as bereikt.Groet, Jaap

hierbij de grafiek, mij vraag is dus waarom stopt de grafiek opeens bij alfa en beta straling en gaat de grafiek bij gamma straling juist in een kromme door?

Alfa en beta straling zijn deeltjes met een snelheid. Die staan op een gegeven moment stil.
Gamma straling is elektromagnetische straling - neemt wel af (door absorptie) maar in theorie wordt het nooit nul. En gaat altijd met lichtsnelheid door.

Dag Lotte,
De horizontale grafiek van alfastraling bij 100% wekt de indruk dat alle opvallende alfadeeltjes door het materiaal heen gaan mits de materiaaldikte kleiner is dan de dracht. Zo is het niet. Materiaal dat dunner is dan de dracht houdt al een deel van de alfadeeltjes tegen. Daarom begrijp ik de horizontale grafiek bij 100% doorgelaten straling niet. Ook de begeleidende tekst van Pulsar 5 vwo leerboek, derde editie, maakt dit niet duidelijk.
Materiaal dat ten minste zo dik is als de dracht, houdt wel alle alfadeeltjes tegen → zie de reactie van Theo.
Hetzelfde geldt voor bètastraling.

Materiaal dat zo dik is als de halveringsdikte, laat de helft van de opvallende gammastraling door. De volgende laag met dezelfde dikte laat de helft van de doorgelaten helft door; dat is een kwart. Dit herhaalt zich, zodat de intensiteitsgrafiek steeds minder steil daalt en de intensiteit in theorie nooit nul wordt.
Groet, Jaap

oke, bedankt ik begrijp het nu!