Helaas ontkom je bijna niet aan een stuk wiskunde. De Fourier analyse is in feite een wiskundige theorie over (periodieke) functies. Centraal daarbij staat het gegeven dat elke periodieke functie te schrijven is als een reeks van sinus en cosinus termen (Fourierreeksen). Zij f(x) een willekeurige periodieke functie met periode P dan kan, met w=2pi/P, f(x) op de volgende manier worden voorgesteld: f(x) = a0+a1 cos(wx)+a2 cos(2wx)+a3 cos(3wx)..... +b0+b1 sin (wx) +b2 sin(2wx)+b3sin(3wx).....De coefficienten an en bn zijn daarbij typerend voor f(x).De beweging van een trillende vioolsnaar bestaat niet uit een enkele staande golf met een specifieke frequentie maar uit een superpositie van zeer veel staande golven met verschillende frequenties en golflengten en is in feite te schrijven als een sinusreeks met coefficienten bn zoals in bovenstaande uitdrukking voor f(x). De frequenties en golflengtes zijn daarbij allemaal afgeleid van een basisfrequentie en een basisgolflengte die overeenkomen met de grondtoon met de laagst mogelijke frequentie voor die snaar (de hogere frequenties worden ook wel aangeduid als de hogere harmonischen). Iets soortgelijks geldt ook voor de geluidgolven die zo'n trillende snaar produceert.De coefficienten van de reeks (bn) of hun kwadraten (hangt van je meetapperatuur af) heb je kennelijk zelf al bepaald. Ze geven aan in welke mate een bepaalde frequentiecomponent in het geluid van de trillende snaar voorkomt. De specifieke mix van hogere harmonischen bepaald de klankkleur, waardoor een hoge C op een viool toch weer anders klinkt dan op een piano, ofschoon de hoogte van de grondtoon (hoge C) toch dezelfde is.