Het door de zon gereflecteerde maanlicht schijnt op de bovenkant van een wolkendek op aarde.
Als die wolken dun zijn dan zie je de maan er doorheen (beetje als door matglas), als er een gat in het wolkendek zit, dan zie je de maan zelf, maar ook de verlichte randen van de wolken rondom de rand van het gat. De tekening hierboven (helemaal niet op schaal) toont dat principe.

Zowel de maan als de wolken zijn geen spiegels maar verstrooien het licht alle kanten op - de wolkranden strooien dus ook in de richting van je oog (de verstrooiing van de maan - veelal het heelal in en niet naar de aarde - is hier niet getekend).

Alleen wat ik dus niet snap is dat de wolken iets verderop ook 'kijkgaten ' hebben maar geen van hen heeft die gouden randen ? Ik bedoel , het is toch geen lichtbundel ? 

Wolken verderop daar kijk je tegen de zijkanten aan, zonder daar de maan in te zien. Maar het maanlicht reflecteert/verstrooit ook daar. Dat strooilicht zie je dus wel zolang het door andere wolken in de gezichtslijn niet wordt tegengehouden/geabsorbeerd.

"Gouden randen" zijn deels doorzichtige wolken waarbij licht uit verschillende lagen tot ons komt. Daardoor lijken die stralen ook intenser dan aan de randen waar licht niet wordt doorgelaten.
Bij wolken verderop zien we alleen wat gereflecteerd/verstrooid wordt, niet wat half-doorschijnend door de  wolk zichtbaar is. Een persoon op positie B zal dan ook de gouden rand rondom andere wolken zien dan de persoon op positie A. Ook zal daar de gouden rand meer langs de linkerkant van het gat te zien zijn dan de rechterkant van het gat omdat je scheef erdoor naar de maan kijkt.

Dank voor de uitleg Theo !

En kun je ook gelijk even uitleggen waarom het maanlicht niet warm (geel) is naar koud (blauw). 

bedankt alvast. 

Dag Rob,
Het maanlicht dat op aarde komt, is zonlicht dat door de maan wordt weerkaatst.
Het zonlicht bevat alle kleuren van de regenboog in een verhouding die we als geel-wit ervaren. Hieruit worden het rode tot groene licht kennelijk sterker geabsorbeerd door het gesteente en het stof op het maanoppervlak. Het weerkaatste spectrum bevat zodoende een groter aandeel blauw licht. Dat is het maanlicht dat we op aarde zien.

Tijdens een maansverduistering staat de maan in de schaduw van de aarde. Dan is het maanlicht roodachtig. Dit is licht dat eerst door de atmosfeer van de aarde is gegaan. In de atmosfeer wordt het blauwe deel van het zonlicht sterker dan rood verstrooid in alle richtingen. Op de maan valt meer roodachtig licht, dat wordt weerkaatst naar de aarde.
Groet, Jaap

En hoe komt het dan dat het gereflecteerde zonlicht ook echt koud is. De schaduw van maanlicht is warmer dan delen beschenen door maanlicht. Dit kun je testen met een infrarood thermometer. 

Ik heb het nooit gemeten, maar dat nemen we dan aan. Zou dat kunnen omdat schaduw ook vanzelf betekent dat dat stukje aardoppervlak minder makkelijk warmte kan uitstralen? Zoals het 's nachts onder een wolkendek warmer blijft dan onder een open hemel? Dat dat dus eigenlijk niks, hoogstens indirect iets, te maken heeft met maanlicht? 

Groet, Jan

Volgens mij is warmte onzin. Hooguit een andere kleurschakering waarbij roder vaak warmer overkomt dan blauwig