dag Jacob,

In het kader van welke opleiding moet je dit experiment uitvoeren? 

Tenzij er een of ander (tegen)moment wordt uitgeoefend op die tweede schijf draait die net zo snel als de eerste. Zeker na enige tijd, en dat zal ook wel de bedoeling zijn, want anders wordt het hele zaakje binnen de kortste keren letterlijk gloeiend heet, en daar kan ik me weinig nuttigs bij bedenken. 

Wat je dus moet doen is de (normaal)kracht meten waarmee de tweede schijf tegen de eerste wordt gedrukt. Dat veroorzaakt een wrijvingsmoment dat een hoekversnelling veroorzaakt. Via die sensor zou je op een of andere manier ook de hoekversnelling van die tweede schijf moeten kunnen bepalen.

Groet, Jan

Hoi Jan,

Dank je voor je reactie. Ik meet de normaalkracht met een gewicht dat vast zit aan de mount van de ene schijf met een touwtje waardoor de twee schijven tegen elkaar aan worden gedrukt. Ik heb dus de hoekversnelling van de tweede schijf en de normaalkracht. Hoe ga ik hiermee verder?

Dit experiment was geen verplichting, maar kreeg de opdracht om op mezelf verder te gaan experimenteren.

 Laten we van dit rotatieprobleem eventjes een lineair broertje proberen: 

We hebben een horizontale, gladde, snellopende lopende band waarop we een blokje kunnen leggen. Door de wrijvingskracht ( µ·Fn ) krijgt dat blokje (laten we zeggen massa 0,4 kg, gewicht 4 N) een versnelling van 2,0 m/s² (totdat het dezelfde snelheid heeft als de lopende band). 

Als je dat lukt kun je op zoek naar de rotatie-equivalenten van dit probleem. 

Hulpje daarbij met de groeten van mijn 50 jaar oude vwo-natuurkundeboeken :)



Ik weet alleen even niet zeker hoe die wrijvingskracht om te zetten naar een wrijvingsmoment: de wrijving is uiteraard verdeeld over heel die schijf, allemaal krachtelementjes. Verder van de as heeft zo`n elementje meer moment, maar bovendien zijn er verder van de as ook meer van die elementjes (grotere omtrek). Daar heb ik nog nooit zo over nagedacht. 

Groet, Jan
toppertje

Wat Jan bedoelt is dat je de momenten voor elke straallengte apart moet berekenen en dan optellen. (het moment is even groot zijn voor alle punten op een zelfde afstand r en dus verschillend voor straallengtes die varieren tussen 0 <= r <= R want M = rF) 
Aannemend dat de kracht waarmee de platen opeen gedrukt worden gelijkelijk verdeeld wordt over de hele schijf (en daarmee een druk vormt) kun je de kracht op elke positie gelijk stellen aan F_wrijv/oppervlak schijf. Een ring heeft daarbij het oppervlak 2πr dr  (=omtrek x dikte)
Als je dan de berekening uitvoert voor elke smalle ring tussen 0 <= r <= R dan vind je de simpele uitkomst
 M = 2/3 R  μF_N  waardoor je alleen de totale aandrukkracht F_N en straal R van de schijf hoeft te kennen (en natuurlijk de statisch wrijvingscoefficient μ)

Dag jan heb je specificaties wat je project allemaal inhoudt? Wil namelijk iets dergelijks maken.

Dag Joren,
Ik heb/had hier geen project. Jacob was hier iets met draaiende schijven aan het doen als je dat bedoelt. Maar misschien ziet hij dat er hier gereageerd is, en misschien wil hij dan wat daarover kwijt. Echter, geen enkele garantie daarvoor.

Groet, Jan