Het antwoord staat er wat vreemd wellicht, maar voor 4a wordt bedoeld "je denkt altijd alleen maar rechtuit te kijken. Dus denk je de vis te zien in B (verlengde van de zichtlijn).

In werkelijkheid wordt de lichtstraal op het oppervlak gebogen. In het water naar de normaal toe, dwz een knik naar links. Dus je denkt iets in B te zien, maar door de knik zit het in A. 
Indianen hadden het ook al door: met een speer mikken op de vis die je in B ziet treft nooit doel en dus niks te eten...

Zoals ik het zag en uitlegde, bevindt de vis zich op punt B maar ziet de reiger hem in punt A:

Stel dat het water even helemaal zou weg zijn en de vis is dan op punt B. Als dan het water ineens weer terug is, zou dus die zichtlijn moeten afbuigen naar punt A. Immers: Hoek van inval is altijd kleiner dan hoek van breking als je van water naar lucht gaat?

Dus de reiger ziet hem daardoor bij A, maar in wezen is de vis bij B dan toch?

Nee. De reiger ziet hem in B (als leek het wateroppervlak een glazen plaat) terwijl de vis in A zit.
Steek eens een lepeltje in een glas gevuld met water en kijk waar je iets ziet en waar het zit.

Je draait de realiteit en schijnbare positie in je redenatie om.

Theo schrijft: "In werkelijkheid wordt de lichtstraal op het oppervlak gebogen. In het water naar de normaal toe, dwz een knik naar links."
Dat gaat over een lichtstraal die van lucht naar water gaat en waarmee de vis de reiger kan zien.

De opgave gaat echter over "een lichtstraal die van de vis afkomstig is". Die lichtstraal vertrekt vanuit A (de werkelijke plaats van de vis), wordt op het grensvlak van de normaal af gebroken en belandt in het oog van de reiger.

Aangezien de lichtstraal in geometrische optica omkeerbaar is maakt het voor het eindresultaat niet uit: de vis zit in A. De vis zal de reiger echter ook elders zien: ook de vis denkt rechtuit te kijken.

Verder was de vraag "waar ziet de reiger de vis?"  De vis kijkt blijkbaar niet.