Wat ik nog mis is waarom de ene atoomsoort dan andere kleuren uitzendt als het andere. En dat was volgens mij de kern van de vraag. 

Kinetische of potentiele energie van een elektron in zijn baan rond de kern is ook niet helemaal correct. Bij zon en planeten wel, bij elektron spelen de quantumeffecten een rol die de "banen" alleen maar van bepaalde grootte toestaan. Alleen energie die aan een elektron wordt toegevoerd die precies met het verschil tussen twee banen overeenkomt, wordt geabsorbeerd. 
Enige uitzondering: meer energie dan nodig om geheel los te komen van de kern: de "rest" energie is dan kinetische energie van het ontsnappende elektron.

Beste 

Zou u me dit willen uitleggen a.u.b ?

MVG

Timmy

Elk elektron rond de kern bevindt zich op een eigen energieniveau, noem het voor de idee een baan rond die kern. Een elektron kan naar een "hogere baan" geduwd worden door een inkomend foton, maar dan moet dat foton wel een energie hebben die precies gelijk is aan het energieverschil tussen die twee banen. Teveel is niet goed, te weinig ook niet, er is een zeker quantum energie nodig. Het atoom bevindt zich dan in wat we ook wel een "aangeslagen" toestand noemen. Dus uit een continu lichtspectrum zal een atoom alleen maar een beperkt aantal frequenties absorberen, afhankelijk van de aanwezige energieniveau-verschillen. Die absorptielijnen samen zou je de vingerafdruk van die atoomsoort kunnen noemen. Die absorptiespectra stellen ons dan ook in staat om ook van zeer verre hemelobjecten vast te stellen welke elementen aanwezig zijn in de atmsofeer van die objecten. 

Natrium geeft in het zichtbare spectrum twee kenmerkende absorptielijnen dicht bij elkaar:




Andersom, als die aangeslagen elektronen weer terugvallen naar hun oorspronkelijke niveau, wordt de daarbij vrijkomende energie weer uitgezonden in de vorm van een foton, dat dus onvermijdelijk alleen diezelfde kenmerkende energie (en dus "kleur") kan hebben.

Zo al wat duidelijker? 

Groet, Jan