in elk geval van energie betekent het hebben ervan dat je in staat bent arbeid te leveren door gebruik maken van die energie.

Bij chemische energie kun je energie vrijmaken doordat bij een reactie energie vrijkomt (die zat eerst in de losse producten, maar samen hebben die aan minder energie genoeg). Zo komt een batterij aan zijn elektrische energie door inwendig twee stoffen te laten reageren. Als alles gereageerd heeft, stopt de energie afgifte: de batterij is "leeg".

Bij zwaarte energie heb je agv de zwaartekracht de mogelijkheid om minder energie te houden door dichterbij een massa te komen (of lager: dichter bij de aarde). De energie die vrijkomt kun je dan gebruiken. Zo geeft een waterkrachtcentrale energie af doordat vallend water van hoog naar laag gaat en daarbij zwaarte-energie verliest, die door de centrale wordt gebruikt. Zonder centrale valt het water ook, maar harder en met veel meer lawaai (geluid bevat ook energie).

dag Klaas:

Energie gaat nooit verloren, wordt alleen maar omgezet van de ene vorm in de andere.

Pak een baksteen in je hand, houd hem 10 cm boven je tenen en laat los. De steen gaat bewegen (krijgt dus bewegingsenergie). dat kan niet zomaar ontstaan, jij gooide niet of zo, liet alleen maar los. Blijkbaar kan uit de positie van de steen t.o.v. het middelpunt van de aarde energie vrijgemaakt worden. Dat noemen we 'zwaarte-energie' .

Hoe groter de afstand waarover de steen kan vallen, hoe meer 'zwaarte-energie', en dus hoe meer bewegingsenergie er kan ontstaan.
Houd de baksteen 1 m boven je tenen .......
Bind twee bakstenen samen en houd die 1 m boven je tenen.....
(of beter, laat het bij een gedachtenexperiment). 

Blijkbaar: 
hoe meer hoogte, hoe meer zwaarte-energie
hoe meer massa, hoe meer zwaarte-energie
Ez = m*g*h 
(en die g hangt dan af van de andere massa, in dit baksteenexperiment is dat dan de massa van de aarde) 

Voor chemische energie geldt iets dergelijks. Een scheikundige reactie kan verlopen omdat de ene soort atoombinding meer energie kost dan de andere. 
suiker plus zuurstof geeft koolstofdioxide en water (plus een dot energie) 

En daarom zie je de renners van de Tour de France tijdens een etappe allemaal reepjes eten en energiedrankjes drinken: de "chemische energie" die in de moleculen daarvan zit kan dan omgezet worden in bewegingsenergie en warmte.

Uit het feit dat je bekende vormen van energie ineens ziet verschijnen concludeer je dus dat dat dat ergens vandaan gekomen zal moeten zijn. En die vorm van energie geef je dan een naam.

groet, Jan

Hartstikke bedankt. En wat is dan een voorbeeld waarbij chemische energie wordt omgezet in zwaarte energie?

Wat dacht je van de wielrenner die de Alpe d'Huez beklimt?

Dan wordt er niet alléén omgezet naar zwaarte-energie natuurlijk. Een deel van die chemische energie komt ook vrij als warmte, en voor het opzij duwen van luchtmoleculen (luchtweerstand) en rolwrijving. 

Dat zou kunnen, maar eigenlijk snap ik zwaarte energie nog steeds niet helemaal. 

Als die renner eenmaal op de top staat, gaat naar beneden helemaal vanzelf....
Al die energie móet ergens vandaan komen, die kan niet zomaar uit het niets ontstaan (wet van behoud van energie) . Blijkbaar uit de hoogte-energie (andere naam voor zwaarte-energie)  die hij zichzelf gaf door eerst (met veel moeite) naar boven te klimmen. Noem dat voor mijn part een energie-spaarpotje.

De klimmende wielrenner gebruikt chemische energie (verbranding van suikerrijke etenswaren in je lichaam voor energie in de beenspieren) om meer zwaarte-energie op te bouwen. Hier dus een omwisseling chemische -> zwaarteenergie.

Eenmaal aan de top kan hij zonder trappen naar beneden rijden (steeds harder): omzetten van die verkregen zwaarte-energie in bewegings (kinetische) energie.

En moet hij remmen om een scherpe afdalingsbocht te nemen? Dan wordt een deel van zijn kinetische energie omgezet in warmte (de fietsremmen warmen op door wrijving met wiel) en neemt kinetische energie en daarmee zijn snelheid af.