Elke veer heeft een maximaal gewicht (eigenlijk: F = m.g) dat je eraan kunt hangen zonder dat de veer onherstelbaar plastisch vervormt. Dan is de veer buiten zijn tolerantie opgerekt en zal nooit meer in zijn oude, onbelaste, stand terugkeren.
Afhankelijk van hoe een veer gemaakt wordt zal deze kracht groot of kleiner zijn. De veerconstante geeft alleen aan hoe groot de uitwijking is bij het belasten met een massa (C = F/u). Dat is een elastische vervorming, die weer ongedaan wordt bij verwijdering van de massa.

Een stijve (of in het Vlaams "straffe") veer met grote waarde voor C zal daarbij veel minder uitwijken dan een slappe veer.
Maar dat staat op zich los van hoeveel massa je er aan kan hangen voordat de veer vervormt (de grens tussen elastische en plastische vervorming wordt overschreden). Al verwacht je meestal wel dat een (grote) stijve veer (bijv. auto-trillingsdempers) meer massa (en daarmee gewicht) kan hanteren dan een (kleine) slappe veer (bijv. een ballpointveertje)

Alvast heel erg bedankt voor je uitleg
Maar hoe kan het dan dat een stijve/ straffe veer in verhouding een lagere FN waarde heeft ? dat klinkt toch zo onlogisch ?

Zoals Theo al zegt hebben veerconstante en maximale belasting niks met elkaar te maken.


In zo'n geval helpt het vaak om in extremen te denken: maak bijvoorbeeld een spiraalveer van aardewerk. Om dat ding een millimetertje uit te rekken ga je bijvoorbeeld 1 N moeten uitoefenen (stugge veer, behoorlijke veerconstante, in dit voorbeeld C= 1 N/mm=  1000 N/m) maar het ding zal ongetwijfeld breken bij een geringe belasting (Fn=een paar N) .

Groet, Jan

Oke bedankt je voorbeeld help 
Groeten Katrijn

Een reden om een zeer stijve veer te hebben kan een omgeving zijn die schokken moet opvangen maar waarvoor nauwelijks ruimte beschikbaar is. De veer doet zijn werk maar je ziet het bijna niet. Meestal zal dit bij relatief kleine/lichte voorwerpen zijn zoals een harde schijf. Als die valt moet er wel een gewicht worden "opgevangen" maar niet een zeer groot gewicht.