Marleen
stelde deze vraag op
02 augustus 2005 om 11:09.
Kan iemand mij vertellen of de zogenaamde wormgaten (waarmee tijdreizen in theorie mogelijk zou zijn) tijd-/ ruimtekrommingen zijn? En zo nee, hoe zou ik ze dan het beste kunnen omschrijven (zo beknopt mogelijk)?
Alvast bedankt!
Reacties
Melvin
op
05 augustus 2005 om 15:37
Beste Marleen
Wormgaten zijn een beetje vreemd (als ze al bestaan).
Ten eerste heb je de zogenaamde zwarte gaten. Dit zijn stabiele mogelijkheden als er heel veel massa bij elkaar is. Dit trekt aan alles wat bestaat en zelfs licht kan er niet van ontsnappen.
Het tegenovergestelde, een wit gat, is ook een (wiskundige) mogelijkheid. Van deze dingen is nog niet bewezen dat ze bestaan, maar er is een goede kans op. Het is een punt dat heel juist alles supersnel van zich afduwt. Dit is alleen niet stabiel (denk hierbij aan een knikker op de top van een berg; bij een kleine beweging zal hij ervan af rollen), dus het is niet waarschijnlijk dat het ooit zal kunnen ontstaan. Bovendien, omdat witte gaten alles wegduwen zou je ze moeten zien: er zou erg helder licht uit moeten komen. We zien ze alleen nergens.
Verder is het zo dat, omdat je niet verder kan kijken dan de rand van een zwart gat, je niet kan zien wat er binnenin gebeurt. Sommige mensen denken dat als iets in een zwart gat valt, het niet gewoon op de kern komt, maar verdwijnt. Hierna zou het dan weer uitgespuugd worden door een wit gat. Samen heet een gekoppeld zwart en wit gat dan een wormgat.
Een heel wilde theorie zegt dat als je door deze wormgaten gaat, je in de tijd reist, maar eerlijk gezegd: we weten niet wat er in zwarte gaten gebeurt, of er uberhaubt witte gaten zijn, waarom er spul van de een zwart naar een wit gat zou gaan en al helemaal niet waarom je dan een vreemde verschuiving in de tijd mee zou maken. Of het een kromming is van de ruimtetijd? Ja, alles met massa/energie kromt de ruimtetijd, jij en ik een beetje, de aarde wat meer en de zon nog meer. Je mag het trouwens ook gewoon zwaartekracht noemen.
Hopelijk is het wat duidelijker geworden. Groeten, Melvin